wopratki šukajučy. Tym časam z woziera wyjšoŭ krasny maładziec, zaklaty kniaziewič, i zabraŭ Ziaziulu da siabie u kryštalny pałac. Pražyŭšy niekolki času u wialikim ščaści i wyhodach, zachaciełosia Ziaziuli baćkoŭ prawiedać. Muž jaje puściŭ s tym, kab pierad wiečeram, pryjšoŭšy na bierah, trojčy kliknuła: — Jakub, Jakub, Jakub! — i tady jon wypływie wializnym wužam i zabiare jaje.
Prybiehšy damoŭ, stała jana apawiedać aba ŭsim matcy, a staršaja siestra ŭsio padsłuchała i, ŭziaŭšy siakieru, pabiehła nad woziero i kliknuła trojčy: Jakub, Jakub, Jakub! I wyjšoŭ wuž, a jana jak siekanie, tak haławu jamu na poł i rasčepała. Potym prybiehaje i Ziaziula — kliče: Jakub, Jakub, Jakub! Ale nichto nie wypływaje, i biare jaje žałaść wialikaja. I z hetaj wialikaj žałaści ličyko jaje wyciahiwajecca u klučku, ručki u krylcy, nožki u łapki, cieło sciahiwajecca i parastaje pierjem, i lacić Ziaziula z drewa na drewo ŭžo ptuškaju biazdomnaju, lacić i ŭsio kliče: — Jakub, Jakub, Jakub!..
Pytańnia dia hutarak i piśmiennych rabot. Kim kaliś była Ziaziula i kolki mieła siaścior? Čaho zawidawali Ziaziuli siostry i što jany zrabili? Što stałosia z Ziaziulaj, kali jaje siostry pakinuli? Jak žyłosia Ziaziuli i čahɔ jej zachaciełosia? Pad jakim warunkam puściŭ jaje muž? Što zrabiła staršaja siestra, padsłuchaŭšy apawiedańnie Ziaziuli? Što stałosia z Ziaziulaj?
Ci ŭ kazcy hetaj raskazana praŭda? Čamu-ž ludzi prydumywajuć sabie niepraŭdziwyje historyi bajki? (Tamu, što kaliś ludzi mała wiedali ab pryrodzie i staralisia ŭsio sabie rastłumačyć, jak umieli, da taho ŭsio tłumačyli s swajej ludzkoj praktyki i žyćcia). Ci bačyli wy ziaziulu? Jak jana wyhladaje? Što wy wiedajecie z jaje žyćcia?
Prykazki. Maj koniam siena daj i sam na pieč uciekaj. Pryjšoŭ Piatrok — apaŭ listok, pryjšoŭ Ilja — apało dwa. Choć blizka widać, dy daloka dybać. Jak
