niedzie u jej traplajucca ćwiordyje krupinki, kusočki trawy i nadhniŭšyje listki.
Ciapier kiniem hetu ziamlu u misu z wadoj. Wada zrabiłasia mutnaja. Suńcie ruku u misu. Na dnie wy naščupajecie niešta hustoje, bytcym hraź.
Zlijcie aściarožna brudnuju wadu z misy u druhuju misu. Nalijcie iznoŭ wady, pamiešajcie, iznoŭ zlijcie brudnuju wadu.
Kali zrobicie heta nieskolki razoŭ, to čystaja wada, nalitaja u misu, skolki jaje ni miešaj, nia budzie rabicca mutnaj.
Ciapier na dnie misy lažyć cienieńkim płaścikam čysty piasok. Jon padobny da piasku, što u ruččy ci na bierazi reki,
Pahladzim ciapier u tuju misu, kudy my zliwali brudnuju wadu. Pakul my razhladali piasok, druhaja misa stajała spakojna, wada u jej adstajałasia i ŭžo nie wyhladaje brudnaj. Maleńkije častački hrazi pławali spierša u wadzie, ciapier jany apuścilisia na dno,
Na dotyk hraź na dnie misy wielmi miakkaja i ślizkaja. Tam užo nima piasku. Heta — hlina.
Pryhledźciesia, ci nima čaho ješče u hetaj misie, apryč asieŭšaj hliny? Pa wadzie pławajuć kawałački listkoŭ i bylinki. Jany saŭsim hniłyje, razmiakli u wadzie i kryšacca, kali my starajemsia ich wyławić.
Hetak my dawiedalisia, što u hlebi jość piasok, hlina, pierahniŭšyje častački raślin (parachnica).
U inšych miejscoch u hlebi mnoha piasku i mała hliny. U inšych miejscoch bolej hliny, mała piasku. A bywaje i takaja hleba, ŭ katoraj mnoha parachnicy.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Ci nia wiedajecie, jakaja hleba nazywajecca nieŭradiiwaj, abo drennaj i jakaja uradliwaj — dobraj?
Ci mohuć raśliny raści na čystym piasku? A na čystaj hlinie?
