Ty prydzi da nas, žadanaja, prydzi,
Raskaturchaj našu dremu, abudzi!
|}
Raskaturchaj — znače rastrasi, razwiej, razhani.
Wiasnoj.
Jak ja lesam idu, wietryk dreŭcy tam hnie i les šumam wiasny zwažna pieśni piaje, ptaški dzietkam swaim ciopły hniozdy wijuć i piajuć.
A jak polem ja jdu, tam nad čornaj ralloj, ŭ sinim niebi zawis šery žaŭranak moj, ŭ ciopłym wozdusie jon šwydka krylcami bje i piaje.
Jak ja łuham idu, kwietnym tym dywanom, tam žučki, matylki pazletaliś rajom, s kwietnych čarak jany miod sałodki pjuć i huduć.
Ja nad rečku pajdu, wada rwiecca, hudzie, kliče nas da žyćcia, kliče ŭsich, chto žywie, biehčy z jeju kudyś, kab dahnać, kab zławić, — i šumić.
Kudy tolki pajdu, wiasnu chwalać usie, i što tolki žywie, jej chwału addaje i piaje.
Šwydka, — znače skora, chutka. Zwažna — s pačućciem, pawolna, uwažliwa.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Čamu skazano: «kwietnym tym dywanom»? Čamu skazano: «u niebi zawis šery žaŭranak»? A može raskažecie, jakaja u was wiesna, što wy bačyli wiasnoj u poli, na łuhu, u lesi? Ci padabajecca wam wiesna i čamu?
Małady araty.
— No, no! Warušyciesia, dasužyje! — hamoniać sielanie. pieršy raz apaśla ściudzionaj zimki wyjšoŭšy na niwu. No! Tpru! — niasiecca s kanca ŭ kaniec šyrokaho padjarja.
Sonce smalić biaz litaści, pot čurkom lijecca z aratajoŭ. Ptuški až zachlipajucca — piajuć; na biarozach kukuje ziaziula.
Wiasioła pracujuć sielanie pad pieśni ptušak.
