jabłyń, śliwa i hruša, zaćwiła wišnia i kałakuša. Pawiesialeła sielanska dola: sypnuŭ rabočy narod na pole; pracujuć ludzi, potu nia čujuć, — aruć i siejuć i baranujuć. Strechi prawiać, płaty harodziać, jačmieni siejuć, hnai wywoziać i sadziać „śpiešku“, abo „funtoŭku“. Šnurok na poli hrečki i lonu, a u harodzi — ahurkoŭ, repy i šabalbonu, burakoŭ, morkwy, cybuli, maku, bobu, kapusty i pasternaku. I kožyn wiesieł, lohak, jak ptaška, choć ŭsiaki pracuje, jak taja muraška.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Jakaja para hodu kali tajuć śniahi? Što značyć „papryletaje wyraj“ z za mora“? (Wyraj, abo „irej“ — wiečna ciopłaja staronka, kudy wyletajuć ptuški na zimu). Što nazywajecca ruńniu? Ci možna ŭschody jaryny nazwać ruńniu? Aproč špaka i drazda, jakije ptuški pryletajuć da nas wiasnoj? Jakoje drewo zawuć „kałakušaj“? (Čaromcha). Jakije ješče drewy zaćwitajuć wiasnoj? Jakije zbožžy siejuć na poli wiasnoj? Jakije raśliny siejuć i sadziać u harodach wiasnoj?
|
Zaklikańnie wiasny. Ty prydzi, wiesna žadanaja, prydzi! |
