kali biedny prasiŭ u jaho chleba? Što skazaŭ biedny, kali u jaho bahaty kinuŭ kamień? Što stałosia z bahatym? Jak pastupiŭ biedny?
Wawiorka i woŭk.
Wawiorka skakała s sučka na sučok i niejak skinułasia prost na śpiačaho woŭka. Woŭk uskočyŭ i chacieŭ jaje zjeści.
Wawiorka stała prasicca:
— „Puści mianie“.
Woŭk skazaŭ: „Dobra, ja pušču ciabie, tolki ty skažy mnie, čamu wy, wawiorki, hetkije wiasiołyje? My zaŭsiody markotny, a na was hlaniem; wy zaŭsiody hulajecie i skačecie“.
Wawiorka skazała: „Pierš puści mianie na drewo, a adtul ja tabie skažu, a to ja bajusia ciabie“.
Woŭk puściŭ, a wawiorka ŭskočyła na drewo i adtul skazała:
— „Tabie tamu markotna, što ty zły. Tabie złośliwaść serce hryzie. A my wiasioły tamu, što my dobryje i nikomu nia robim škody“.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Na kaho skinułasia wawiorka? Što woŭk pytaŭsia u wawiorki? Što atkazała wawiorka? A jak wy dumajecie, ci dobry čeławiek bywaje panury? Dajcie prykład?
Baćka i syny.
Baćka nawučaŭ synoŭ, kab žyli u zhodzie; jany nia słuchali. Wo jon zahadaŭ Wo jon zahadaŭ pryniaści wienik i kaže:
— „Pierełamicie!“
Skolki syny nie mardawalisia, pierełamać nie mahli. Tady baćka razwiazaŭ wienik i zahadaŭ łamać pa adnym prutočku.
Syny lohka pierełamali pa asobku usie prutki.
