Tady baćka kaže:
— „Hetak sama i wy: kali budziecie žyć u zhodzie, nichto was nia zmože, a kali budziecie swarycca dy paraskidajeciesia, usiaki was lobka zdoleje zhubić.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Jak baćka nawučaŭ synoŭ? Ci syny sluchali? Što zahadaŭ baćka synom? Ci pierełamali syny wienik? Što skazaŭ baćka, jak syny nie pierełamali wienik? Što zrabili syny? Što skazaŭ baćka? Ci praŭdu skazaŭ bačka synom? Čamu? Ci zhodna pawinny žyc miž saboj tolki braty, ci ŭsie ludzi? A jak wy dumajecie, ci heta prypowieść nie datyče ŭsiaho narodu našaho?
Dwa tawaryšy.
Išli praz les dwa tawaryšy, i wyskačyŭ na ich miadźwiedź.
Adzin s tawaryšoŭ uzlez na drewo i schawaŭsia, a druhi astaŭsia na darozi. — Nima što rabić: loh jon na ziamlu i prykinuŭsia miortwym.
Miadźwiedź padyjšoŭ i pačaŭ niuchać, a jon duch zataiŭ.
Miadźwiedź paniuchaŭ jaho, padumaŭ, što heto niaboščyk, i pajšoŭ.
Kali miadźwiedź adyjšoŭsia, druhi tawaryš źlez z drewa i pačaŭ śmiejacca:
— „Što — kaže — miadźwiedź tabie na wucho šeptaŭ?“
— „A, jon kazaŭ mnie, što chudy toj čeławiek, katory u nieščaści ad swajho tawaryša ŭciekaje“.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Kudoj išli tawaryšy? Chto na ich wyskačyŭ? Što zrabili tawaryšy? Što zrabiŭ miadźwiedź? Što padumaŭ miadźwiedź? Kali adyjšoŭ miadźwiedź, što skazaŭ pieršy tawaryš, zležšy z drewa? Što atkazaŭ druhi tawaryš? Ci dobra pastupiŭ pieršy tawaryš, sam schawaŭšysia i pakinuŭšy druhoha? A jak by wy pastupili u takoj pryhodzie?
