šy na niebaspieku swajo žyćcio dziela wyratawańnia druhoha“.
— „Jechaŭ ja lesam, skazaŭ trejci syn, — baču: dwoje razbojnikoŭ abdzirajuć čeławieka, a čeławiek heny — moj najhoršy worah. Kinuŭsia ja na ratunak, i my u dwaich prahnali lichadziejcoŭ“.
— „Darahi syn moj, abnimi mianie! — skazaŭ baćka. „Waźmi pierścień. Pamahać woraham — najbolšaje dabro.“
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što znače słowo „testamantalny“ (Ad słowa „testamant“ — pieradśmiertnaja wola umirajučaho ab swajej majetnaści; testamantalny — taki, što pierachodzić pa testamantu ad staršaho da małodšaho ŭ rodzie).
Što baćka razdaŭ swaim synom? Što pakinuŭ u siabie? Što skazaŭ baćka? Što skazaŭ pieršy syn? Što skazaŭ druhi syn? Što skazaŭ treci syn? Što skazaŭ baćka?
A jak wy dumajecie: katory s synoŭ pastupiŭ najlepiej? Čamu?
Kamień.
Adzin biedny pryjšoŭ da bahataho i staŭ prasić chleba. Bahaty nie daŭ ničoha i skazaŭ: „Pašoŭ won!“ Ale biedny nie wychodziŭ. Tady bahaty zazławaŭsia, padniaŭ kamień i kinuŭ im u biednaho. Biedny padniaŭ kamień, pałažyŭ za pazuchu i skazaŭ: „Datul budu nasić hety kamień, pakul nie dawiadziecca mnie kinuć u jaho“.
I pryjšoŭ taki čas. Bahaty zrabiŭ niešta błahoje. U jaho adabrali ŭsio, što jon mieŭ, i pawiaźli u astroh. Kali jaho wiaźli u astroh, biedny padyjšoŭ da jaho, wyniaŭ z-za pazuchi kamień i zamachnuŭsia; paśla razdumaŭsia, kinuŭ kamień na ziamlu i skazaŭ:
— „Daremna ja hetak doŭha nasiŭ hety kamień; kali jon byŭ bahaty i silny, ja bajaŭsia jaho, a ciapier mnie škada jaho.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što zrabiŭ bahaty,
