siłaj karenioŭ swaich! Krepak ty, heta praŭda, ale maja siła zdaleła twaju!
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što skazaŭ sielanin, padyjšoŭšy da pnia? Što atkazaŭ pień? Što zrabiŭ sielanin? Što skazaŭ sielanin, adkapaŭšy kareni? Što adkazaŭ pień? Jak sielanin wybraŭ z ziamli pień? Što skazaŭ sielanin, wybraŭšy pień? Jakaja moc bolšaja: razumnaja ci miortwaja? A može wiedajecie jaki prykład, dzie razumnaja siła pieremahaje bolšuju miortwuju?
Prykazki. Ciarpieńniem i pracaj hory pieranosiać. Biez pracy nia jeść kałačy. Praca najlepšaja pryprawa da ŭsiakaj strawy. Boh pracu lubić. Chto pracuje, toj ščaśliŭ i wiasioł, a hultaju zaŭsiody nuda. Rannaja ptuška zubki ciarebić, a poznaja wočki. Woŭka nohi kormiać.
Testamantalny pierścień.
Baćka razdaŭ trom swaim synom swaju majetnaść i pakinuŭ u siabie tolki adzin testamantalny piarścionak.
— Hety piarścionak, — skazaŭ baćka, ja dam tamu z was, chto učynić samy dobry pastupak. Idzicia u świet i wiertajecisia roŭna praz hod; tady raskažecie mnie, chto što zrabiŭ.
Praz hod syny wiarnulisia i raskazwajuć baćku, chto što zrabiŭ.
— „Adzin bahač, — kazaŭ pieršy syn, — daŭ mnie biez raspiski miašok z zołatam, i nichto, aprača nas dwaich, ab hetym nia wiedaŭ. Bahač hety pamier. I ja addaŭ tyje hrošy udawie.“
— „Ty sprawiadliwa pastupiŭ, syn moj!“ — skazaŭ bačka.
— „Prachadziŭ ja mima woziera, — raskazywaŭ druhi syn, — baču: tonieć chłopčyk. Ja kinuŭsia u wadu i wyratawaŭ jaho.“
— „Ty pastupiŭ, syn moj, wialikadušna: naraziŭ-
