Padarožnik daŭ dziedu kalinawuju dudku. A dudka hraje dy pramaŭlaje:
|
„Oj, pamału, tatka, hraj, |
A baba, siedziačy na piečy, pačuła du dku i kaže: „daj, dziedu, siudy dudku, ja zajhraju.“
Jon i padaŭ, baba stała jhrać — dudka pramaŭlaje:
|
„Oj, pamału, mamka, hraj, |
A babina dačka siadzić na piečy ŭ kutočku. Spužałasia, što daznajucca. A dzied kaže:
— A padaj ty jej, kab zajhrała.
Ot, babina dačka ŭziała dudku, a dud ka jej atkazywaje:
|
„Oj pamału, siestra, hraj, |
Tady ŭžo ŭsie daznalisia, što jano jość. Pa dziedawaj dačce paminki sprawili, a babinu won prahnali.
Jak ludzi nawučylisia hadawać ryby.
U maleńkaj francuzkaj wiosačcy žyła niebahataja sielanskaja siemja. Baćka byŭ rybałowam, maci zajmałasia haspadarkaj, a synok ich, Jazep, čym zdužaŭ, pamahaŭ baćkom.
Raz chłopcyk ubačyŭ u rečcy cełaje stada ryb. Ryby kidalisia sa starany ŭ staranu, pirchalisia. Chłopčyk zahledziŭsia na ich; raptam jon ubačуŭ, jak z adnej ryby paciekła ikra, a inšyje ryby pačali wypuskać niejki bieławaty płaŭ. Paśla ryby at-
