Hrozna niaślisia mahučyje wašyje kliki;
Nawat kamiennyje dušy skidali swoj son;
Radaściaj dziŭnaj źwinieŭ waš kraj bjedny, wialiki…
Sił nie chwaciło… zapieŭ pacharonny wam zwon.
Świežyje naspy muraŭka ješče nie pakryła,
Žwir tolki świecicca, zmyty ściudzionym daždžom…
Śpicie! my wašych pa wiek nie zabudziem mahitaŭ…
Zbudženy wami, my ŭskreśli, my bolš nie zaśniom!
|}
Ab dzikich źwierach.
Raślina ŭsio žyćcio pierežywaje na tym samym miejscy, dzie jana wyjšła z nasieńnia. Kareńnia mocna trymajuć raślinu na miejscy. Kali ziemla tam, dzie raście raślina, drennaja, to raślina drenna raście ad niedachwatu kormu. Raślina ničym nia može pamahčy sabie.
Źwiery pierachodziać z miejsca na miejsco, šukajučy pažywy, i šukajuć tam, dzie mohuć lahčej dabyć sabie korm i lahčej baranicca ad worahoŭ.
Kali pryhladziecca da źwieroŭ, to widać, što kožny źwier pryspasoblen da taho miejsca, dzie jon žywie, i da taho žyćcia, jakim jon žywie.
Inšyje źwiery kormiacca raślinami. U hetkich źwieroŭ zuby płoskije, kab pierecirać raślinnuju strawu.
Druhije źwiery kormiacca żwierami-ž. U hetych źwieroŭ wostryje zuby, kab raździrać miasa, razhryzać ćwiordyje kości.
Kožny z hetkich źwieroŭ maje maść takuju, što jaho trudna prymiecić, kali jon prytaicca. Ryžewata-šeruju wawioračku nie adrožniš ad pnia drewa, da katoraho jana prytulicca; šeraho zajca nie ŭbačyš, kali jon spakojna dzie-niebudź lažyć pad kustom u jamincy. Toj samy zajac zimoj robicca s šeraho biełym, kab jaho nielha było prymiecić na śniezi.
