Гэта старонка не была вычытаная
Kab razam trymacca, kali budzie ściuža,
Kali prydzie čas nam akowy zrywać.
Daju tabie ruku, tawaryš moj miły.
Mužčynskaha tolki dasi mnie plača,
Tady, dyk zmahacca mnie chopić ŭžo siły,
Nia budu bajacca ni muk, ni miača…“
I dźwie dušy ŭ światym kachańni
Złučylisia da mety jści,
Supolnaj pracaj i ŭ zmahańni
Krainie wolu kab znajści.
I dźwie skawalisia asoby
Idei mocnym łancuhom,
Kab tak supolna, až da hrobu,
Być wiernym tym usim šlachom,
Jakimi prodki ich chadzili,
Jak byli wolnymi ŭ siabie,
Kali čužyncy ich canili
I ustupali ŭ baraćbie,
