Kab mnie kosačkaj być sonca,
Ja-b prahnaŭ-by ciomny cień,
Pahladaŭ-by praz wakonca
Ja na was tam ceły dzień.
Kab mnie zorkaj być unočy
I na niebie tak irdzieć,
Ja-b tady moh wam u wočy
Choć časinu pahladzieć.
Kab ja chmarkaj moh zrabicca
I da was tudy prypłyć,
I daždžom kab moh raźlicca:
Wašy ściežački abmyć.
Tyja ściežački-darožki
Ǔsie abmyć, uzielanić,
Pa katorych wašy nožki
Buduć biehać i chadzić.
Kab ja dumkaj wašaj staŭsia,
Latucieńni-b wam snawaŭ,
Ja-by z wami nie rasstaŭsia,
Ja-by z wami wiekawaŭ“…
Irena dumała miłosna.
Tymčasam piesieńka hałosna
Iz pola jšoŭšaje dziaŭčaci
Iznoŭ pačała dalataci:
„Balić-ža mnie hałowańka,[1]
Nie kamu źwiazaci:
Pasłała-by da miłaha
Nie kaha pasłaci.
Oj, źwiažu ja hałowańku
Jadwabnym płatočkam;
Oj, pašlu ja da miłaha
Siwym hałubočkam“…
- ↑ Narodnaja pieśnia.
