Старонка:Puty kachańnia.pdf/48

Rukoj abniaŭ jej stan dziawočy,
Druhoj — jaje ruku trymaŭ,
Hladzieŭ miłosna joj u wočy —
Kachańnia čaru wypiwaŭ.
Jon razumieü, što jejny wočy
— Kachaju — kažuć u adkaz.
Jany hareli ščaściem ŭnočy,
Jaho łaščyli uwieš čas.
Ich zrok byŭ čysty, skromny, ščyry,
Što wiry zmysłaŭ razhaniaŭ;
Miłosny ton kachańnia liry
Chacieńni drennyja spyniaŭ.
Lawon z dušoju raskachanaj
U ručku Irku caławaŭ
I z niejkaj świataściaj, pašanaj,
Jak na bahiniu pahladaŭ.
Jana jamu nie baraniła
Niawinna pieścić jaje tak,
Maŭlaŭ pryhožy son tut śniła
J zbudzicca joj nia była jak.
Ale paśla niejk schamianułaś
I zasaromiłaś jana —
Ǔ kuście jaźminu apynułaś:
Ǔciakła ad Klima Lawana.
Tak fyrnuła jak ptuška pročki.
Za jeju jon cichieńka jšoŭ.
Jaje zdalok hareli wočki:
Hladziela ŭściešna z za kustoŭ.
— Maja ty ptušačka maleńka,
Ty ad mianie nia uciakaj.
Pastoj, hałubka darahieńka,
Ty na mianie tam pačakaj.