Ale, mnie zdajecca, ty z sercam žartuješ,
Ci mo’ zrazumieć ty nia chočaš jaho;
Ty struny lubowi dušy swajej psuješ,
Śmiaješsia z światoha kachańnia majho.
Raskuj swajo serca o, Iruś kachana,
Udar pa strunie swajej dobraj dušy,
Tady adazwiecca tabie mo’ niaznana
Melodyja ščaścia ŭ kachańnia cišy.
Melodyja heta saljecca z majeju
J mahutnym kachańniem tady zaźwinić
I budziem my tolki žyć jeju adneju,
I budziem za ščaście Twarca my chwalić.
Melodyja naša supolnaj darohaj
Płyć budzie miłosna ŭ burliwym žyćci,
Pakul nas pryroda swajej pieramohaj
Nia zmusić zamouknuć, zasnuć, ŭ niabyćci
Irena čuła usio heta:
Stajała cicha za ścianoj,
J chacia była u płašč adzieta —
Jašče zmahałasia z saboj:
Duša jaje chacia j chacieła
U sad kab wyjści da jaho,
Ale sama jana nia śmieła:
Čućcia stydałasia swajho.
Jana bajałasia čahości,
Sama nia wiedała čaho,
To znoŭ chiliła jaje štości,
Kazała wyjści da jaho.
