Старонка:Piosnki wieśniacze z nad Niemna i Dźwiny (1846).pdf/96

56

Szto, szto ciabiē pryniasłō? Czy czaúnoczyk, czy wiasłō?
Pryniōs mianiē siwyj koń da dziauczynki maładōj.

|}

XCII. (Xiąz̓. 2 piosn. CXVII.)

Tumān, tumān, tumān, tumān pa dalinie,
Szyrokij list na kalinie, na kalinie.
Szyrēj tahō, szyrēj tahō na duboczku;
Kliczyć hołub hołūboczku, hołūboczku.
Choć nie swajū, choć nie swajū, da czuz̓uju,
Pastōj miła, pacałuju, pacałuju.
Na sztoz̓ toja, na sztoz̓ toja caławania,
Sercu tuhi zadawania, zadawania.
Nie zadawāj, nie zadawāj sercu tuhi;
Nia woźmiesz ty, woźmie druhī, woźmie druhī.
Pastōj dzieúka, pastōj dzieúka, nie z̓ury sia;
Ja jszcze moład nia z̓anīú sia, nia z̓anīú sia.
A jak budu, a jak budu z̓anici sia,
Praszū-j piwa napici sia, praszū dziwa dziwicia sia, dziwici sia. —
Twajō-j piwa, twajō-j piwa mnie nia miła,
Twajō-j dziwa, mnie nia dziwa, mnie nia dziwa.
Tolka dziwa, jak my s tabōj hawaryli.
Twajā macia czaraunica, twajā siastra razłūcznica, razlūcznica.
Razłuczyła, razłuczyła nas s taboju,
Jak rybaczku i z wadoju, i z wadoju.
Haryć ahōń, haryć ahōń za wadoju;
Ja-j nie widz̓u za biadoju, za biadoju.
Haryć ahōń, haryć ahōń za lesami;
Ja nie wiz̓u za ślezami, za ślezami!^[1]

1. Głos piosnki tej i poprzedzającej 91szej, ma być czuły, i podobał się Dziewicy, która je dla tego i przepisała.