93
Tupica, y. z̓. tępa siekiera. Ross. тупица, rzecz tępa, tępa głowa.
Tuzać, targać; tuzac ca, targać się, bić się s kim, szarpać się: patuzaú za wołasy, potargał za włosy. Ross. тузить, tarmosić, bić pięściami, tuzować.
U.
Uczkūr, a. m. sznurek przechodzący przez pajaśnicu (zowiemy prowincializmem: pojeśnicę; pas około lędźwi, krzyz̓a, czy inaczej to się zowie:) słuz̓ący do zawiązywania u wierzchu spoden; a podobno i inne sznurki uz̓yte do zbierania fałd i związania ich.
Udubiēć, stwardnieć; mówi się tez̓ o młodej osobie trudnej do poprawienia: uz̓o jon udubiēú, jená udubieła; juz̓ on udębiał, juz̓ ona udębiała: co z niemiecka mówimy: zahartował się, zahartowała się w złem. Po polsku: dębić, wydębić, zdębić, dębować, znaczy, skóry dębową korą przyprawiać, a figurycznie: wstrzymywać, hamować. Lind. Ross. дубить, dębić skóry, garbować.
Uhū, lub uu, głos bez otworzenia ust za odpowiedź twierdzącą: tak.
Upyn, u. m. wstrzymywanie kogo od czego: niemā jemū upynu, niedać mu rady, niewstrzymać. Upynīć, wstrzymać; nie upynie, nie wstrzymać, czego, lub kogo.
Usłōn, u. m. zedel; usłonczyk (w Lepel:) zedelek.
Ü śmiatku, mówi się przysłówkowie: z̓yto ú śmiatku, z̓yto niedoschle; dzīerewo ú śmiatku, drzewo niedo suszone. Zowiemy w Litwie prowincializmem, jaja niedogotowane, rzadko, czy miękko zgotowane: jajami w śmiatku.
W.
Wałoszka, i. z̓. bławatek, (centurea cyanus.) Mówimy w Litwie zrozumiałej dla siebie, wołoszka; czasem ktoś nazwie z rossyjska: wasilek, василёкъ. Rаguz. bosîlak, (basilicum) Lind.
Wiatok, u. m. (w Lepelskiem) nów xięz̓yca. W Słown. Lind. wiotch, chu, m. schylek czego, mianie się czego ku
