91
Skałanūć, skłócić, zmącić, np. wodę.
Skarodzić, mówi się w Słuczyźnie o bronowaniu niezasianej roli; zasianą zaś gdy bronują, nazywają tę robotę baranawāć, tak jak w Nowogródzkiem mówią o bronowaniu wszelakiej roli. W Słown. Lind. skródlić, skrudlić: włoczyć ziemię bronami, bronować.
Skul, skąd?
Skuła, y, z̓. wrzód. Ross. скула, kość policzkowa.
Slimazarnik, a. m. nędznik; slimazārnica, y. z̓. nędznica.
Smaha, i. z̓. śpiekota ust od gorączki, od upału, suchość w ustach, powłoka na nich biaława. Daj wady smaku prawieścī, daj wody usta odwilz̓yć, śpiekotę odpędzić.
Spohadź, i. z̓. wyrozumiałość i litość dla kogo, łagodne pobłaz̓anie. Nimā ni jakoj spōhadzi, nie ma z̓adnego politowania, z̓adnej wyrozumiałości. (Trudno znaczenie tego wyrazu określić.) Spahadać, spohadać, czasem mówimy: znaczy to być wyrozumiałym, współczującym, rozumieć czyim cierpieniom, potrzebom.
Sprachci sie, przepaśdź, zdechnąć: kab ty sproch sie, przeklęstwo zwyczajne: bodajeś przepadł! Czy nie pochodzi od proch? bodajeś w proch się obrócił! spróchniał! (Czesk. zprachniwèti, Słowac. spráchniwèti próchnieć. Lind.)
Stopka, i. z̓. mała chatka; moz̓e być bez pieca, dla owice cieląt. Nad Dźwiną jest: Istopka. Ross. сто̄пка, z̓erdka, słupek, kruczek do zawieszania czego, kręgielek soli. Polskie nieuz̓ywane: zdepka, izdebka; Mączyński tłomaczy: komora, gmaszek do uczenia. Lind.
Sunica, y. z̓. poziemka jagoda; sunicznik, a. m. sama roslinka, (podobno zbiorowe.)
Sūz̓ynka, a. m. (w Lepelskiem) narzeczony, pan młody, jak gdyby znaczyło: sądzony od Boga.
Szabuńki, oú. liczb. mn. z̓arty; szabūńkawać, z̓artować, z̓arciki stroić.
Szach-mach, mówi się, gdy co się prędko robi. Moz̓e to szacher-macher, słowa z̓ydowskiego, które Linde tłómaczy przez oszwabienie w handlu?
Szerchnūć, coś to nakształt dotknąć czego, szorstnieć moz̓e, np. s strachu skura szerchnie, ze strachu skóra drętwieje, jez̓y się; ani szerchnie, ani się poruszy; ani szaśnie; szereknī 11**
