72
się robi borszcz, barszcz potrawa kwaskowata. Cerk. bojarak, burak. (Lind.)
Bachturyć, nabić komu głowę bredniami, nagadać głupstw jakich: nabachturyú jemū hōławu, nabił mu głowę bredniami.
Bałabanić, bębnić w uszy komu mówiąc. Bałaban, sławny dóm Bałabanów we Lwowskiem. Bałahański, junacki. Ross. балабанъ, kobuz, falco leury, z drapiez̓nych ptaków najmniejszy. Słown. Lind.
Bałājbuszka, i. z̓. bułeczka okrągła niewielka.
Bałazīe, byleby: bałaziē nam Boh byú łaskaú, byleby nam Bóg był łaskaw.
Blejka, i. z̓. gra jakaś z noz̓ykiem w Szczorsach, od tego nazwana, z̓e przegrany musi blejāć, beczeć. Ross. блеашь, beczeć.
Bonda, y. z̓. bułka; a w Szczorsach i Lubczu mają nazywać tak bydło, jak za Nieświez̓em o dwie tylko mile zowią je hawiada, w Pińszczyźnie zaś statek.
Borzdo, barzdz̓ēj, prędko, prędzej. Po polsku barzo i bardzo. Borzobohaty; Linde przywodząc Klonowicza: »Kto chce być skorym i borzobohatym, Wnet straci na tym,» tłómaczy ten wyraz przez bardzo bogatym, nie wiedząc zapewne, z̓e borzo, czy borzdo znaczy nie bardzo, lecz prędko; chyba z̓e w nazowie[1] podlaskiej około Lublina, gdzie pisał Klonowicz, znaczy to, co bardzo.
- ↑ Nazowa, dialekt. Nazowiesz imie Jego Jezus. Biblia Gdańska. Mieszkał w mieście, które zową Nazaret. Wujek. Jeśli mu rzeczesz, to powiada… Gornicki. Tylko rzeknij słowem, a stanie się. Skarga. Władysław, Herman rzeczony. Bielski. Prócz tego narzec, znaczy nie tak nazywać, jak namienić o czém, naganiać, zarzut czynić, przyrzec: Ludwik Rakuskiemu juz̓ był narzekł Jadwige dać. Bielski. Dziecię moz̓e być w prawie swem narzeczone, z̓e się prędzej, niz̓li być miało, narodziło. Szczerbic. (Slown: Lind) Zwać, znaczy wolać i mianować; rzec mówić i po tem mianować. Które słowo moz̓e być pierwsze do nazwania rzeczy, nim rozmawiania o niej; chociaz̓ trudno wymarzyć, czyli, co jedno często jest, wyrozumować; wszelako wprowadzane do mowy polskiej zamiast dialektu narzecze, przypominające porzecze i zarzecze, zdające się pochodzić bardziej od rzeki, niz̓ od rzec, wcale nie jest trafne. Lepiejby juz̓ wprowadzano rzekot, albo rzekt, chociaz̓ ten wyraz ma znaczenie: rzekotanie, odgłos chrapliwy. Kaz̓dy względnie do drugiego uwaz̓any dialekt, zdaje się być istotnym dla nieumiejącego nim mówić, rzekotem, czy rzektem; i nicby zdroz̓nego nie było, gdyby ten wyraz na zastąpienie dialektu przyjęto: jeśli nie gładszy, powaz̓niejszy i mniej dwuznaczny będzie, nazowa, albo i nazowka.
