Старонка:Pieršaja čytanka (1916).pdf/61

ładzimir, jak niawolnicu, pawioŭ u Kijeŭ i pryniawoliŭ jaje tam wyjści za jaho zamuž.

Rohnieda doŭha žyła u Kijewi, ale wielmi ciažkoje jaje było žyćcio, mnoha usielakaho hora jana tam pieražyła, i za heta jaje ludzi prazwali Horasława, znače harotnica.

---

Pieśnia Horasławy.

Kruhom pole, kruhom pole, nieba dy trawa,
Dzie nie wyjdu, dzie ni hlanu — skroź čužaja starana.
Tut u sadočkach pa kustočkach ptašeńki piajuć,
Tam u borach, tam u hajach — ziaziuli tužliwa kujuć.
Oj ziaziulka, oj siastronka, pakukuj ty mnie.
A ci pomniuć, ci žalejuć mianie ŭ rodnaj staranie?
Och, ja! och, ja! horka doleńka maja!..
Ješče ja, nieščasna, nie radziłasia,
Horka dola pa darožcy kaciłasia!..
Och, ješče ja ŭ pialonkach ležała,
A ŭžo licha dola za nožki dzieržała!..
Ješče ja maleńka kala łaŭki chadziła,
A ŭžo licha dola za ručki wadziła.
Och, ja! Och, ja! horka doleńka maja!

---

IZIASŁAŬ.

U Rohniedy byŭ syn ad Waładzimira, pa imi Isiasłaŭ. Raz Waładzimir wielmi zazławaŭsia na žonku swaju Rohniedu i pajšoŭ u kniahininu światlicu z miačom u rukach, kab zabić jaje. Iziasłaŭ zasłaniŭ saboj maci swaju i skazaŭ: „Baćka, ty zabywaješsia, što ja tut!“ Waładzimiru soramna stała, što chacieǔ pralić kroŭ maci pry synu-niedaletku, i jon adkinuŭ mieč.

U 988 hadu Waładzimir i ŭsie Kijeŭcy — i bajary, i prosty narod pryniali chryścijanstwo. Pierad pry-