|
WICHOR. Woś wichor-strechadzior Zašuhnaŭ, zastahnaŭ, Zatrašceŭ, zaświščeŭ Stuk i hruk skroś pajšoŭ. |
Pieramieny wady.
Kamu tolki nie patrebna wada! I traŭcy, i źwieru, i ptušcy, i čeławieku. Wada napaŭniaje akijany, mory, reki, waziory i sažałki. U morach wada salonaja, a u rekach presnaja. Soniejko swaimi pramieniami pieretwaraje wadu ŭ páru. Para pakidaje sol u mory, sama padnimajecca ŭ wierch lohkim tumanam, i jak heny tuman u niebi aświecić, soniejko, jon nam widzien, jak abłoki na sinim niebi.
Padnimajecca pára-tuman u nieba, i wiecier abłoki raznosić pa ŭsim świeci. Z abłokaŭ wada siejecca na ziamlu, jak praz hustoje sita, drobnymi kapielkami, abo zamierzaje i padaje na ziamlu śniahowym pucham. Paśla daždžu zbirajecca wada u ziamlu drobnymi žyłkami. Žylka da žyłki zliwajecca, i ŭ kancy wynyraje wada s-pad ziamli ściudzionaj čystaj krynicaj. S krynicy wada pływie pa ziamli ručajkom naziemnym. Ručajki zliwajucca i tworuć reku. Biažyć reka i sustrečaje druhuju, trejciuju; zlijucca i pływuć razam u more. A z mora wada padnimajecca tumanam na nieba.
