Kali dawiedalisia ab hetym susiedzi, to śmiejalisia s taho pana. Ale s tych časoŭ u nas pa trochu pačali sadzić u harodach bulbu. Prostyje ludzi doŭhi čas bajalisia jeści bulby. Inšyje kazali, što i sadzić jaje hrech i jeści hrech, što heta nie raślina, a čortawy jabłyki.
RATAJ.
Wyjšoŭ s pluham ranniaj wiasnoj rataj na pole. Prahnaŭ adnu baraznu, druhuju, i ziemla čornaj skibaj adwaliwałasia. Z ziamli pajšoŭ zdarowy pach. Napouniŭ pach ziamny hrudzi rataja, i jon strymaŭ kania. Stanuŭ, wyprastaŭsia, ŭdychnuŭ raz, druhi pawietre. U hrudzi jaho ǔwajšła niejkaja wialikaja siła i lubaść, i jon, jak stajaŭ, asunuǔsia na kaleni i pacaławaŭ ziamielku, kažučy:
— „Ziamielka, maci maja! Nima bolšaho ščaścia dla čeławieka, jak, pracujučy na tabie, lié pot swoj i zbirać płady, jakije ty wydaješ!..“
|
Pieśnia žniei. Pad siarpom maim krywym |
