Upeǔniŭšysia, što nikoha kruhom nie widać, uziała u dziubu piarścionak i palacieła u adlehły kutok sadu. Tam, bačyŭ ja, jana dziubaj niešta adkapywała, pierekładała, paśla zakapała i palacieła na žer.
Pajšoŭ ja na toje miejsco i adkapaǔ waroniny skarby. Byŭ tam moj piarścionak, pára kawałačkoŭ bliskučaho škła, guzik, ješče nie zarzawieŭšy, i klučyk ad kišankowaho hadzinnika.
Warona — wielmi strojnaja ptuška i, kab nie jaje brydkaja pieśnia dy błahi jaje charaktar, byłab miłaj ptuškaj. Blahi charaktar jaje ŭ tym, što jana złodźliwa: kradzie kurčat u haspadyń i zjedaje małych ptušeniat z hniozd. Dziela ŭsiaho hetaho waronu ličać škodnicaj, i jana zapraŭdy robić škody, asabliwa siarod drobnych ptušak.
ŁASTAŬKA.
Lastaŭka pieralotnaja ptuška, jak busieł i žoraŭ, letuje jana u nas, a na zimu wyletaje u wyraj, takuju staronku, dzie nikoli nie bywaje zimy. Pierabudzie tam, pakul u nas staić ściuža, a na wiasnu iznoŭ waročajecca da nas. I na starym miejscy, pad strachoj, lepić sabie z buzy i hrazi hniazdziečka. Łastawačka adna z najkaryśniejšych dla ludziej ptušak. Jana kormicca moškami i pajedaje wielmi mnoha za leta roznych drobnych škodnikoŭ. Dziela hetaho ludzi z dawion-daŭna ličać hrecham zrabić jakuju kryŭdu lastaǔcy. Kožny haspadar radujecca, kali pad strachoj jaho chaty zahniezdzicca heta miłaja hościa. Kažuć ludzi, što pad čyjej strachoj mnoha łastaučynych hniozd, takomu čeławieku ŭsio ručyć. I wy, dzietki, nia ryjcie łastaŭčynych hniozd, bo na druhi hod da was buduć bajacca prylacieć łastawački.
