Гэта старонка была вычытаная
Цэрква на грудочку…
Эх, як міло, весяленько
Ӯ родным вуголучку!
А тут—хата, як адрына,
Як хлеў,—сьвету мала.
І надумаўся хлапчына,
Даць ад гэтуль драла.
Многа думаў так і гэтак:
Не бярэ нічога!
А с палетка на палетак
Скачэ, йдзе дарога!..
Устаўна заўтра ён ранютка
Да усходу сонца,
Чуць што глянуў сьвет ціхутка
Ӯ хату праз ваконцэ.
Баязьліва азірнуўся,
Глянуў на палаці,
Гдзе дзед страшны развярнуўся,—
Але ціха ў хаце.
Згроб свой клунак ён пад паху—
Загадзя сабраўся—
Асьцерожна, поўны страху,
Да дзьвярэй падкраўся.
Дзьверцы ціха атчынілісь,
Выйшоў ён у сені;
Сэрца моцна калацілась
І трасьлісь калені.
Потым думкі непрыкметна
Далей залетаюць,
