Гэта старонка была вычытаная
Ўсё тут дзіка, нецікава,
Як ў яловым лесе;
Кожны вугал неласкава
Глянуў на Алеся.
Ўсё ня гэтак, як там, дома:
Лава, печ старая,
Кожна рэч тут незнаёма,
Для яго чужая.
Ўсё: качэргі і ваконцы—
На нуду наводзіць.
І тут нават не так сонцэ,
Як там, дома, ўсходзіць,
Дый і людзі не такіе —
Накшая гаворка,
І алешнікі ня тые,
Луг, паля, прыгоркі…
Выйшоў с хаты, прытуліўся
Ён пад грушэй ў полі
І так моцна засмуціўся,
Бытцам у няволі.
На дарожку пазірае,
Што вядзе да хаты,
Што, як стужка, агібае
Цёмны лес кашлаты.
І так мілы яму сталі
Родные палеткі,
Лес, што нікне ў сіней далі,
Ӯзгоркі, межы, кветкі,
Хаты, гумны, варывенькі,
