Padkamóry s Sudździoju — pry stalé, ŭ kutočku
Paniénački šwarhóčać, woś ptuški ŭ kustóčku;
Niemášaka parádku, dziéle nówaj módy,
Jaki ŭ damách u pólskich bywáje zaŭsiódy
Pry półudni; štož! Sudździa pryzwóliŭ na tója,
Chaciá ŭ dušý nia chwalíŭ biezłádździa takója.
Ŭsiáki bylí dla kabiét i dla muščýn stráwy,
Tut słužki raznasíli prybóry da káwy,
Wialíki kružki, ŭ kwiétki rózny malawány,
Na jich spóry až pad strop jambrýčki blašány.
Iz zamórskaje hlíny mísački, dyj čárki,
Tutže harščéčki máły, na wiérchu pryhárki.
Takój káwy nia pytáj u zamórśkam kráji,
U Pólšy zdáŭna užo jość u abyčáji,
Što s toj káwaj asóbny łádziać kabiacíny,
Kawiárkami zawucca; janý ci z wicíny[1],
Ci z miésta kupiać ziarnó, panám na pážýtak,
Znájuć siakrét, što łákam budzie toj napítak.
Jon čórnińki, baš wuhal, kráska dziahciawája,
Pácham dzíŭna, a mauláŭ pátaka hustája.
Wiédama, čym dla káwy sałódka śmiatána,
Tož kawiárka prystáwić blašánki, dyj zrána
Waryŭniu prawiédaje, hładyšý zbiráje,
U maléńkich harščóčkach k ahniu prystaŭláje,
Pry kóžnaj čárce stáwić hétaki harščóčak
S pryháram, — a toj pryhár zawuć „kažušóčak“.
Woś staréjšyje páni wýpili tu káwu,
Tož dziéłam uzialísia za druhuju stráwu;
Haráčeńkaja píwa, — pabiéła z śmiatány,
A twaróh na kusóčki máły pakrajány.
Dla mužčýn, što chto lubić, roznyje wandzónki,
- ↑ Wiciny, hèta wialikije čaŭný s máštami, jími na wialíkich rekách kupcý spłaŭlájuć usialáki tawár.
