Na jích, kažysia rójam, matylí strakáty
Trapiéčucca krýłkami, — dziwísia, radziéńki!
Baš niabiésna wiasiółka zahladáje ŭ zrénki:
Tak járkimi kráskami mak na hrádkach świecić,
Byccam miésiac miež zwiézdak ukruh łučý miécić.
Kruhły ščyr[1], baš łučýna z ahnióm za wakóncam,
At uzchódu na záchad badziécca za sóncam.
Pad płotam wuzki, dóŭhi i wysóki hrády,
Nia prykrýty; tam žywuć ahurkóŭ hramády;
Pryhóža razraslísia na usié staróny,
Kažýś dywán na niwie razásłan zialóny.
Siaród hrad išłá dziéŭka ŭ biélańkaj adziéžce,
Ŭ zialónaj pa kalény utanuła ściéžce:
Z hrad znížýŭšyś ŭ barozdý, janá nia stupáła,
Da méram woś pa listkoch zialónych pływáła.
Kapialušóm z sałómy prykrýta hałóŭka,
Spad jahó krásny stužki razwiéjaliś łoŭka,
Spad ubráńnia wałośsia rusa wyhladájeć,
Na rucé wisíć kóšyk; wóčy ŭniz spuskájeć:
Padniałá práwu ručku, woś ławíć kazáłaś,
Maníś, u racé dziéŭka za rýbkaj haniáłaś,
Katóra z jajé nóžkaj huláła bialéńkaj.
Zbiráła ahuróčki, uhlédzieŭšy zréńkaj,
Ci nožkaj nataptáŭšy na hrádce zialónaj.
Hrafók wýpučyŭ wóčy, byccam uračóny;
A pačuŭšy, što słužki za jim kaniéj hnáli,
Machnuŭ na jich rukóju, kab cícha stajáli;
Sam, wýciahnuŭšy šýju, — woś, pówien trywóhi,
Ściaražéć swaju stádku žuráŭ daŭhanóhi;
Na adnój stajić nožce, býstra pahladáje,
Kab nie zasnuć, u druhój kamień jon trymáje.
Zašalaścíła hráfu na plečách dakučna,
- ↑ Ščyr - słonečnik
