Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/51

„Pazamykáć ŭsie dzwiéry, zawalić daróhu.
„Bylí tólki u céłym zámku ja, dýj pány,
„Kuchar, kuchcikaŭ dwóje, usie troje pjány,
„Dabrodziej, piać lakajoŭ; ŭ bójca nia dramučy,
„Chwać za strélby! da wakon! až maskaloŭ tučy,
„Kryčáć „ura!“, — ŭ zamkówy císnucca harudy;
„My jich sa strélbak nížem, dyj kryčým „a kudy!“
„Za dymam niélha báčyć: woś znizu straláli
„Słužki dziéłna, my z harý zárka dapiekáli;
„Łádam išłá raspráwa, choć stráchu nie máła.
„Woś tut'ka, na pamóści, dwaccaćstrelb ležáła:
„Wýstralili my adnu, inakšu sulíli;
„Ksiondz dabródziej, druhíje, słužbu tu čyníli,
„I páni, i paniénka, i dwornyje panny;
„Troch strełcóŭ, dy ahoń tam idzié niaŭstánny.
„Znizu sypała kuli maskóŭśka piachóta.
„My choć rédka, dy céłna! — łádam šła rabóta.
„Try rázy až pad dzwiéry zámka padstupáli,
„My kóžan raz troch naziem maskalóŭ kidáli,
„Tož uciaklí za skárbiec, — a ŭžo swiacíu rának.
„Wiasiół Stólnik, sa stréłbaj wýšou až na gának
„I, jak katóry maskál iz za wuhłá hlánie,
„Jon strélić, paládz! maskál ŭ łob kulaj dastanie:
„Za kóžnym razam šápka kaciłaś ŭ prakósy.
„Woś až Maskwá sa strachu paspuskála nosy.
„Wídzić Stólnik, što maskál dumaje dać ciáhu,
„Blízka jamu dapiakcí sílnu ŭziaŭ atwáhu,
„I dziéle tahó z gánku słužkám daŭ prykázy,
„Paśla mnie jómka káže: „pójdamka Harwázy!“
„Až chtoś z za warót stréliŭ; Stólnik pachilíŭsia,
„Pačarwianiéŭ, pabladniéŭ, dyj króŭju zalíŭsia.
„Hladź ja! — kula papáła jamu ŭ hrudku sámu;
„Pan chýlicca, pálcami ukáže na brámu: —
„Ach! — spaznáŭ ja pahánca, bardziéj za dnia biéła;