„Haračka, had na swárki! miež swaími zwáŭsia
„Wajawódaj; žártam to jahó tak maníli,
„Bo akalíčna radniój byŭ ŭ wialíkaj síli;
„Jackam Saplicaj zwáŭsia; sa try sótni stáwiŭ
„Swaích na rádu, trystu hałasámi práwiŭ,
„Choć hoł byŭ, maŭláŭ bizun: akrom kuska róli,
„Šábli, wusoŭ wialíkich, ništo nia mieŭ boli. —
„Pan moj, Stólnik, prynimáŭ šlachcica, byŭ rády,
„Bałazié sabieráliś ŭ zámak na parády.
„Choć pan wialík, ŭhaščáje, maŭláŭ sabié roŭnych,
„Samóha, druhoŭ jakó, usialákich króŭnych;
„Tož i zhardziéŭ wusáč naš, ŭléžšy miež panóčki,
„Uzdumaŭ jon, swátacca da pańśkaje dočki: —
„Nia prašony, časciéńka da zámku prybíŭsia,
„Woś u swajej chacínce, ŭ pałácy razžýŭsia,
„I chaciéŭ ładzić swádźbu; da baš uhadáli,
„Jaho čórnaju juškaj[1] tam pačastawáli.
„Sumiéŭ, jon jak nálicha, dóčce spadabacca;
„Tolki bajáłas wiélmi báćku ŭ tom pryznácca.
„Było to za Kaściuški; stajáŭ pan kachany
„Pry zakonie, što ŭ trécim máje byŭ pisany[2].
„Zbieráŭ Kanfadarátam šlacht dziéle pamóčy:
„Až maskál ukruh abniáŭ zámak adnój nóčy.
„Ledź uśpiéli z harmáty strélić na trywóhu,
- ↑ Čórnaja juška, pádanaja za abiédam, ci wiačéraj maładómu čaławiéku, katóry swátajecca da dziéŭki, znáčyła, što iz swátańnia ničóha nia budzie, što jamu atmaŭlájuć pánny.
- ↑ Zakon Tréciaha mája byŭ písany u 1793. hadu: hény zákon byŭ wiélmi mudry i dla ŭsich ludziéj mieŭ pryniaści ščáscia. U tom zakonie stajáła, što kalí chto, chaciáb iz čužój ziamlí, stupić nahój na pólskuju, toj máje być wółnym čaławiékam. Sumiéžnyje cárstwa nia zhádzílisia na tojá, kab u palakóŭ byŭ takí zakon, i stáli z jimi wajawáć, woś usiá niemal šláchta sabrałásia u hromadu, kab baranícca. Hramadáže takája zwáłasia kanfadarácja, a chto byŭ u toj hramadzié — kanfadarátam.
