Jak čaradá ŭjéchała tam na palanínu,
Hrafók uhlédzieŭ zámak, dyj zdzieržáŭ kanínu.
Ŭpiaršynu prykidaŭsia zámak tak krasíwa,
Wiaścíma ránkam jásnym usió świéсic žýwa.
Ŭ razdumji hráfśka miłaść ŭsiamu dziwawáłaś,
Jamu j wiéža zamkówa wyšéjša kazáłaś,
Bo nad tumánam janá u harý starčáła,
Na dachu, bláchaj krytam, strašénna bliščáła:
Bałóny choć pabíty, dy réštu zukósa
Łučy sonieńka krásiać, maŭláŭ cmok niabiósa.
Usié ščéli, hruz céły u zámku prykrýŭsia
Tumánam, što woś płótam ŭkruh pałácu wiŭsia,
A hółasy stralécki siam-tam naklikáliś,
Báčyš haróch ad ścianý zámka atbiwáliś:
Prysiahnuŭby ty śmiéła, što hóman toj céły,
Iz nówaha pałácu laciéŭ na świet biéły.
Hraf dušój lubawáŭsia usiákamu dzíwu,
Pahladáŭ jon miłósna na krásnuju níwu,
Jahó wóčy pa nowym widám ŭsciaž błudzíli;
Zatóž dziwakóm jahó ŭsie ludzi maníli.
Částa jon chítra lísa, ci šaraká trópić,
Rázam zdzieržyć kaninu, ślózna wóka ŭtópić
U niéba, maŭláŭ katók na dziaréŭjach sádu
Žáłastnym wókam ślédzić warabjóŭ hramádu.
Čaściéńka biez sabáki, stralbý, jon u háji
Siadzíć, woś zbiéhły niékrut, pry cicham ručáji,
Upiórsy žádna ŭ wódu cikáwyje zrénki,
Byccam čápla sciaražéć rybki wiasialeńki.
Takíje dziŭny spráwy hráfa zalecáli,
Što ŭračóny, usié tam spadcišká šaptáli,
Da šanawáli jahó, bo praatcóŭ slédam,
Dla mužyčkóŭ jon báćkaj, dobrym byŭ susiédam,
Tož i z žydámi łádziŭ! —
