S čužój ziamli u swaju wiadzie síły Pólśki,
Swajakóŭ sabiráje jon na čužój roli;
Jak Kniažéwič[1] prykázy dajé ŭ Kapitóli:
Harój jon! — wýdziartyje urahám Cazáraŭ,
Kinuŭ Prancuzu ŭ wóčy sto słáŭnych štandáraŭ.
Jak Jabłanóŭski[2], zabiéh, hdzie piérac uzchódzić,
Hdzie cukrówaja ziélla lésam ziamlá ródzić,
Hdzie ŭściaž wiasná krasuje; — z Dunájśkaju síłaj
Bje čórnych, a da niŭki uzdycháje míłaj.
Takije to hawórki po krají chadzíli,
Janý s pałácaŭ, dyj s chat dziaciukóŭ maníli.
Nia adzín, to pačuŭšy, swajích atčuráŭsia;
Kab Maskal nia ŭhlédzieŭ, pa lésie badziáŭsia;
Dabieh k Niémnu, da nurká, — paládź! — dapływáje
Na druhuju starónku, ziamlakóŭ witáje;
A paslá, sniáŭšy šápku, Maskalom s pryhóra
Káže, „budźcie zdarówy! pabáčymsia skóra!“
Tak šli ŭ próčki Harécki, Pac i Abuchowič,
Piatróŭśki, Abaléŭśki, Ražýcki, Janowič,
Miazajéŭśki, Brachócki, Gédymin — i mnóha,
Usiáki dawaŭ ciáhu, kamu tólka zmóha.
Kidáli baćkóŭ, mátak, radzímuju rólu,
I dabró, — katóra Car braŭ na swaju dólu.
Čásam na Litwié Kwastár s kláštára dalóka
- ↑ Kniažéwič — hanaráł polski. Pad nazwáńniam Cazáraŭ razumiéć tréba Rýmskuju i ŭsiu Italjánskuju ziamlu, katóraj kalíści piéršym mahučym karalóm byu Cezár; at jahó to i pašło prózwišča caróŭ. Štandár, to známia, katóraja nósiać piéred pałkóm. Kapitól, byłá to krépaść u hóradzie zamorskim Rýmie. Usio héta dalókije i čužyje kráji.
- ↑ Kniaź Jabłanóŭski ― hanaráł pólski; jon práwiŭ Naddunájśkimi kazakámi, pamior zá moram dalóka, dyj i jahó wójśka támže zahinuła na wajnié.
