Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/37

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Takije, pry achwócie, spráwy ŭ próšły léta
Wialí u cícham dwaré, — kalí réšta świéta
Zaliwáłaś slazámi, (káže hádka stara,)
Bačyš toj muž waliki[1], — jahó pałkóŭ chmára,
Ŭziáŭšy s sabój wajénny arły załatyje,
Rázam s siarébranymi, u kraji čužyje
Biehli, iz pušč Libijśkich[2] pad Alpy wysóki,
Jich hrómy zalatáli ŭ ziamiélki dalóki,
Hdzie staŭbý kámiennyje starčáć pa zamóry,
Što Pirámidy zwucca, — róŭnaž pry Tabóry,
Pry Marénha, Aŭstarlic, Ulm wójśka nawáła
Šła hrazóju na póŭnač, dyj pry Niémnie stáła.
Atbiła, baš at scianý, jich síła Maskóŭśka,
Katóra baraníła biéraha Litoŭśka,
Strašniéj woś at zarázy Maskwie wieść takóŭska.

Čásam i spadzie wiéstka, maŭláŭ kámień z niéba,
U Litwu, ci dzied starý, žabrujučy chléba,
Biez ruki, ci biez nahi, prýmie padajáńnie,
Prystáŭšy, — siudy, tudy astorožna hlánie
I, jak nia maš u dwaré Maskóŭśka žaŭniéra,
Žydóŭśkija jarmółki, čyrwóna káuniéra,
Skáže što jon iz wójśka pólska, — nia ŭznačáji
Prybadziáŭsia, štob kóści złažyć ŭ ródnam kráji,
Za katóry wajawáć nia ŭ siłach rukóju.
Kóžan jahó prymáje siércam i dušóju.
Jon rad za stoł sadzícca, urónić slazínu,
Dyj dziŭniéjšu at kázki prašépče nawínu.
Razkáže, što atwažny hanaráł Dambroŭśki

  1. Toj muž wialíki: — héta Napalón Banapárta, car prancuski.
  2. „Biéhli iz pušč Libijskich pad Alpy...“ — héta ŭsió zamórskije kráji, at nas dalóka. — Pirámidy, to staŭbý kámiannyje, wiélmi wialíkije i stáryje. Ich jaščé piéred naradzéńniam Chrystá wýmuruwali. — Dálšyje prózwišča ziamiél usió zamórskich.