Tož jahó atwiazáŭšy, kónčyŭ tak hawórku:
„Štož złóha, što piaraniós ja stałý da zámka?
„Tož nam karýść, a ŭrahám zapáła ŭžo klámka,
„Bo kali ab toj pałác z hráfam sudý wódzim,
„My ciapiér u dzieržańnia práŭna jahó ŭchódzim.
„Choć brytanóm praciŭnik z námi zajadáŭsia,
„Dakážem, što toj pałáć za nami astáŭsia.
„Woś kalí chto u zámku haściéj prynimáje,
„Reč piéŭna, što to miéńnia swajim uwažáje:
„Sámichže pracíŭnikaŭ zazawióm u świetki.
„Pómniu, — za majích čásaŭ bylí spráwy hetki….“
Zasnuŭ Sudźdžiá i Wóźny cíškam šoŭ u siéni,
Sieŭ pry świéčce, knížačku wýnuŭ iz kiašéni,
Katóruju šanuje, jak malitwy Bóhu,
Katóru nosić s sabój, dyj biaré ŭ daróhu.
Spísan tam trybunálskich[1] spraŭ lajastr wialíki,
S katóra uzymáliś paparádku klíki:
Próstym ludziám to prózwišč lajastrówy kárty,
Wóźnamu, — to pa pracy haréłki poŭ kwárty.
Tož čytáŭ u zadumji: Ahinski z Wazhírdam,
Daminikány z Rýmšaj, Rýmša z Wyšahírdam,
Radziwił z Waraščákaj, — Hédrajć z Radałtóŭśkim,
Abuchówič s kahałam, — Juráha z Piatróŭśkim,
Maléŭśki z Mickiéwičam, — tut i hraf ŭpisány,
S Saplicaju. Čytáje, — i dumý kachány
Wiaduć jahó u toj čas, jak spráwy wialiki
Sudziliś u Trybunáli; — čuje swajé kliki,
Báčyć siabié ŭ kantušy, u župáni biéłym,
Jak wážna — „prycichnicie!“ kryčýć horłam céłym
U tych dumách, páciery šépčučy pamáłu,
Zasnuŭ paslédni ŭ Litwié Wóźny trybunału.
- ↑ Trybunáł, — to sud wyžšy, u jim wažnyje sudzilisia spráwy, katóryje wóźny pa lajéstry wyklikaŭ.
