Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/30

Inákša ŭ druhóm kańcy stałá jdzie zabáwá,
Tam, báčyš, pašłá horéj Sakalínna sprawá.
Na achwótnych da Kusa usie ŭhruń uśsieli,
Zawiazáŭsia spor dziéłam, až jadý nia jéli.
Hóman wialík, usiáki jaki nia ŭwiaradziŭsiá;
A strašénna Pan Réjant zaciaciarawíŭsia,
Jak pašóŭ takawáci, takawáŭ biaz miéry,
Znákami dakázywaŭ swaí mówy ščéry,
(Balesta baŭbatunóm zwáŭsia miež sudździámi),
I dla taho strašénna macháŭ jon rukámi.
Ciapiér janý pry bakoch, uzad łókci wyhnuŭ,
Woś spad plačéj rukámi, dyj nóhciami sprýhnuŭ,
Pakázujučy takim znákam chártoŭ smýčku,
Prylóh na stoł, dyj krýknuŭ, báčycca ŭ nakličku:
„Wyžha! — puścili rázam z Asésaram zmóŭna,
„Woś dwa zamki ščóŭknuli z dwiuch stralbóčak róŭná
„Wyžhá! — pašli, — a zajac strunój ŭpóla mčýŭsiá,
„Sabáki tutze, (Rajént pálcami nasiŭsiá
Pa stalé, — baš sabáčy pakázywaŭ skóki).
„Sabáki tŭtže, pad les hnáliś nia dalóki: —
„Sakoł, niéčaha kazáć, znáchar na to dziełá,
„Wýciahsia piéred Kusym na dałońnia céła;
„Wiedaŭ ja, što spudłujeć, — zaj, cikun wialíki!
„Čhaŭ, býccam prósta ŭ póla, — za jim usié smýki,
„Cikun šarák! — jak pačuŭ što ŭ kučy sabaki,
„Pstryk u práwa, daŭ kazłá, — za jim hłupy sáki,
„A jon iznóŭ na léwa udáryć dwa susy,
„I sabáki na léwa, zaj u les!.. moj Kusy
„Cap!“ — Tak Rajént dabywáŭ swaju mówu zwonku,
Dyj na druhu jon stałá ŭzabráŭsia starónku,
I to „cap“ Tadaušu nad wucham jak krýknie!
Jon, dyj susiédka k krýku takómu nia zwýkli;
Spadtajká piarapuham wialikim ablity,
Atčurýli hałóŭki swaji ŭ kuču zbity,