Старонка:Pan Tadeusz (1907).pdf/29

Pahlád na Tadauša, ščásny widý hétki,
Manili błŭdny mýsli pryhóžaj susiédki,
Prykínuŭsia rost chłapca cikáwamu wóku,
Abliłá ŭzhládam žádna jaho hrudź šyróku
I pa twáry błudziła; — tája wos haréłá,
Jak tolka jajé wóka ŭ pralócie sustréłá.
Jon pryhóžaj susiédki užo nie bajáŭsiá,
Ná ― licha baš z achwótaj ŭ lička pryhladáŭsiá,
Da j jana pryhladáłaś, — woś čatýry zrénki
Haréli, baš zwiézdački na niebie malénki.
Najpiérš z jim pa zamórski stáła šwarhatáci,
Wiédama — prybýŭ z miésta, ab čómže pytáci? —
Tož pusciła hawórku ab knižkach razumnych,
Ab pisarach tych knižak, dyj ab ludziách wumnych.
Štož, — jak pašłá ščabiatáć znoŭ ab malawánni,
Ab mŭzyce, ab razbié, dalej tancawáńni!..
Pakazáła, što znáje ŭsie pryhóžy štŭki.
Dziwaž! — chłapiéc śmiaknŭŭšy wialíki nawuki,
Piéred kabiétaj ab swoj rozum pabajáŭsia, —
Maŭláŭ staić daréktar, — kraśniéŭ, zaikáŭsia...
Łádam, što toj daréktar pryhóžy, nia sróhi.
Uniałá z jim hawórku dziéle toj daróhi,
Pawiałá druhój sciéžkaj: — woś ab siélskam býćci,
Jakój šukać zabáwy u niawiasiołym žyćci.
I Tadauš śmialéjšy pawióŭ razhawóry,
Nia prašło poŭ hadziny, s kabiacinaj skory
Puścílisa ŭ žarty, pačáli spirácca;
Susiédka da dziaciuká pašłá zalacácca:
Stáwiła try háłački, — bližéjšu na dolu
Chwaciŭ, — a Padkamóra dóčki, na swawolu
Taku hlédzia, mórščyliś, býccam zmahłá kólká,
Susiédkaž nia skazála, chto ŭ toj háłce, tólká
Zaśmiajałaś u hołas, dyj pačyrwianiéła,
Maŭláŭ krásna malínka na sóncy daspiéłá.