Dŭmaŭ, što prykidáliś wuhlam jaje wóčki,
Maŭláŭ wišanki — hubki, baš małakó — ščóčki.
I u susiédki schóžy hubki, ščóčki, wóká.
Štož! hétaj wiek, zdajécca, staréjšy dalóká?
Aharódnička, kážyś, dziaŭčónačka máła,
A susiédka u letách krépka daspiewáłá;
Da maładziéž ab hadý kabiét nia pytáje,
Katóraja pryhóža, ta i maładájá.
Dziaciuku janá wiekam rawiéjnicaj jmiéccá,
Niawinnamu kabiéta paniénkaj zdajéccá.
Tadaušu chod dwáccać let užo daspiélá,
I u Wílni wiasiółam prawioŭ žyćció céłá,
Ksiendzá mieŭ daréktaram; toj pilnawáŭ sróhá,
Nia papuskáŭ na kiépstwa, wučýŭ chwalić Bóhá,
I maładý Tadauš ŭ swajŭ ziamlu ródnu,
Prywióz siérca niawinna, dušu čýstu, hódnu;
Da wiédamaž maładý rózum, — nia dziwóta!
Na sialé pahuláci pryśpiéła achwóta.
Wiédać, što pryhóž sabój, maładý, dyj krépki,
Što zwáŭsia jon Saplicaj, Saplícyž nia zlépki, —
Janý mužčýny ćwiórdy, — siłny májuć ruki,
Da žauniérki achwótny, — tupy da nawuki.
Tadauš at praatcóŭ swajich nia čuráŭsia,
Dziélna na kaní jéździŭ, piéchty nia bajáŭsia,
I tup nia byŭ, choć s knižak nia wučýŭsia pílná,
Choć dziádźka za nawukaj jahó hladziéŭ siłná,
Jon lepš rwáŭsia da strelby, — z šáblaj rad huláci,
Wiédaŭ, što da wajáčki jahó miéli hnáci,
Što taká ŭ tastaméncie stáła bácki wóla,
Hnáŭsia mýslaj za bubnam, siedziačy u škole;
Da dziádźka zmianíŭ wólu báćkawu da rázu,
Wialéŭ pryjechać damóŭ u swajóm prykázu,
Učýcca haspadárki, pakul da wiasiéllá,
Pakŭl baháta siałó daść na nawasiéllá.
