„Wam chóčecca ajčýznu[1] báčyć ŭ wółnam býci,
„Ja choć maskál, da ab tom nia staŭ danasíci.
„Wy palák, a ja ruśki, — ciapiér nia wajujem
„Jość pieremírja, tak my wiésiała pirujem.
„Částa i s prancuzami stójučy na strážy,
„Pjom haréłku, a wialać, — skačý, sýnie ŭrážy!
„Mužyćka pryhawórka káže, štob jak dušu
„Lubić žónku, a traści jajé, maŭláŭ hrušu.
„Ja kažu budzie wajná: — da Płuta majóra
„Adjutánt štába prywióz ukázy zaŭčóra
„Hatówicca k pachódu. — Pójdziem čy na turka,
„Čy prancuzá, — Banapárt, ćwiórdaja to skurka!
„Biaz Suworawa zhrýści jahó ― trudna spráwa,
„Kážuć, s prancuzóm budzie lichája raspráwa!
„Banapárta — to znachar! — da i naš Suworaŭ
„Čaraŭník; tož byliby čárý próciŭ čáraŭ.
„Raz na wajnié Banapárt zahínuŭ, — ni znáku!
„Piarakínuŭsia ŭ lísa; Suworaŭ ― ŭ sabáku,
„Jak dapiók Banapártu, toj katóm chryściŭsia,
„Dyj dziáre! — baš! — Suworaŭ ŭ kusaha smianiŭsia,
„Štob było…“ (tut hawórku Rýka piarabíli)
Uniasli čaćwiórta dáńnia, — dzwiéry rasčynili.
Ŭchódzić jakájaś páni, maładá, pryhóža,
Jajé rumiána lička, wos ćwiacista róža!
Bahátaja ubráńnia usié ahladáli,
Usié, krom Tadáuša, pakłón jej atdáli.
Tóninka, jak tyčýnka, hrudki, baš tačóny,
Sukiénačka baháta, ćwiet krépka čyrwóny,
Kaŭniéryk pawucinaj báčyŭsia zdawácca,
Wiéjała čymś na lička, štob prachaładacca,
- ↑ Atčýzna, — Ziamlá na katóraj my radziliś, katóruju upraulájem swajój prácaj, na katóraj pacharónieny kości backóu, dziadóu, dyj praatcóu nášych; — pawietryja, katórym my atdychájem, to zawiecca atčýzna. —
