„Jość słáwa! — tož uskréśnie i Rečpaspalíta![1]
„Stánie wółnaść, jak ziamlá wajnój budzia syta!..
„Tólkaž markótna, što j my rázam nia pracujem,
„Ab swaích i wiéstački dóbraj nia pačŭjem.
„Ach! čakáci! — a siérca rwiécca pa nawinu!..
„Ótče Rabáku!“ (cicha káže Barnadýnu),
„Čuŭ ja, što iz za Niémna mieŭ, Wáše, bumáhu.
„Skažý ab wójśku nášym jaku wiéstku błáhu!“―
„Ničóha,“ — káže cícha Rabák da hramády,
(Wídna što toj hawórce nia wiélmi byŭ rády,)
„Palityka[2] nudój mnie; — a kali z Waršawy
„Hrámatu mieŭ jakuju, — to woś dziéle spráwy
„Barnadýnskaj, — razkázy ab tom nia cikawy,
„Josć tut ludzie, — im nia ŭsmak hétakije stráwy.“
Tak kážučy jon krýwa zirknuŭ ŭ kutók stółu,
Hdzie maskál Rýkaŭ wiadzie hawórku wiasiółu.
S saldátami jon blíska dwará mieŭ kwaciéru,
Dóbry Sudździá i jahó klíknuŭ na wiačéru:
Rýkaŭ, baš, pa maskoŭśku ščýra k jadzié bráŭsia,
Pačuŭšyž ab Waršáwie, woś jak abazwáŭsia:
„Oj Pánie Padkamóry! — wy usié cikáwy
„Wieści ab Banapárcie[3], — wam, baš, da Waršáwy,
- ↑ Rečpaspalíta. Polša z Litwóju i Ruśsiu zwáłaś Rečpaspalíta. Dziéle tahó jajé (Pólšu) tak maníli, što naród byŭ wółny, práwiŭsia zákonam, a karól ničóha nia moh zrabíć, što ŭ tóm zákonie nie stajáła, tolka sciaróh kab ludzie at tahó zákonu nia atstupáli.
- ↑ Palítyka, — što dziéjecca u swajóm kráji i u zamórji, jak karali práwiać naródami, — dobraje ci błahoje žycció ludziéj pad jaho praŭléńniam zawiecca palitykaj.
- ↑ Banapárta, Napalón — usió adzin čaławiék. Napalón imiá, a Banapárta prózwišča. Jon adwáhaj swajój i wialíkim rózumam s próstaha čaławiéka staŭsia mahučym caróm prancuskim.
