A réštaj padzialiliś dobry pryjaciéli.
K zámkuž nichtó nia rwáŭsia: niaśmiétny wydátki,
Kab padzieržáć budoŭlu, patrébny dastatki
Nia šlachéćki! — Trébaž, hraf, susiéd nie daléki
Sudzíny, pan baháty, jak wyšaŭ z apiéki,
Baš dziéłam, što radnióju Haréškam maníŭsia,
I što jon pa zamórji doŭhi čas nasíŭsia,
I báčyŭ da zamkawych schožy tam pałáty,
Upadabáŭ pustkóŭja lepš ułásnaj cháty;
A choć Sudździá bumáhaj dakazaŭ tam skóra,
Što zámak staŭláŭ mular z Wilni, nia zza móra,
Dy hráfu, jak nálicha, zámak spadabáŭsia,
I Sudździá da pustkóŭja niéwieś čahó rwáŭsia:
Pašlí ŭ práwa da ziémstwa, hałóŭna sudzéńnia,
U sanát, znoŭ u ziémstwa, hubérska praŭléńnia,
Padniáŭšy ž trud wialíki i kóšty biazlíčny,
Wiarnulisia ná-nowa u sudý hraničny.
Dobra hawarýŭ Pratáz, — ŭ zámku siéni stáry
Pamiaścilib i haściéj i pisaraŭ chmáry, —
Doŭha sień, — woś stadoła, strop u kružók zbity,
Na staŭbách, pamóst wýsłan kámiannymi plity;
Sciény nia malawány, da čysty u siéni,
Na nich wisiéli róhi sárni i jaleni,
Z nádpisom, hdzie zabíty, ŭ jakóm palawáńni,
Pad jími tam šlachéćki značkí ŭ malawáńni:
I ŭsiáki tut zapisan, jak, báčyš, maníŭsia,[1]
Hareškaŭ znak, Paŭkazy, až pad strop uzbiŭsia.
Hości ŭwyšli parádkam, k stałŭ prystupíli,
Jásnaha Padkamóra na kut pasadzíli;
- ↑ Znački šlachéćkije — to herbý. U starynu karalí sulíli herbý ludziom za zasłŭhi; — a chto mieŭ taki značók, áśli herb, toj užo sam i ŭwieś jahó rod maniŭsia šláchcicam. Siahonnia že nie hladziac na toje, jakaha chto herbu, a jaki jon sam čaławiek
