Ŭ sianiách woźny Pratázy[1], rázam Wojśki stáry,
Stojučy sa swiéčkami, wiali cichi swáry:
Bo jak Wojski s paničóm šoŭ haściom na stréču,
Wóźny stałý z wiačéraj, tam nia padaléču,
Wýnias u pustý chóram, što zámkam maniŭsia[2],
Katóry až pád čórny les bókam padšýŭsia.
Na štož to piarasiélla? ― Wójśki hladzieŭ krýwa,
I pieraprašáŭ Sudździu za takíje dzíwa,
Da ŭžo trudniéńka ráda ŭ hétym bieztałkóŭji,
I Sudździa wiadzié haściéj u stáry pustkóŭji
Pa darózie ŭściaž Pánu Pratázy to práwiŭ,
Čamŭ prociŭ Wójśkaha na swajóm pastáwiŭ:
„U dwaré“, káže, „izbý ciésny, baš ŭ harŭdzie,
„Dla haściéj i tak wážnych wýhady nia bŭdzie;
„Ŭ zámku siéni wialíki, k dziéłu prydalisiá,
„Strop céły, a choć ściény krychu razašlisia,
„Bałóny choć pabíty, da letam hadziácca,
„Sklapý blízka, jość słužbie hdzie tam pabadziacca“.
Tak káže, dy na Sudździu mirhnie, — wídna z míny,
Što zmianíŭ jon parádak la druhój pryčýny.
Sa dwáccać sócień budzie šahóŭ wos at cháty
Sudźdzínaj, hdzie stajáli zamkówý pałáty,
Wídny saboj, wialíki, dziádzina Haréški;
Apóšni wótčyc zhinuŭ ŭ naródny zamieški,
A nálicha ŭsim dabróm skarb razparadziŭsia,
U biezłádździ apiékun dyj sud pažywiŭsia,
Jakás złýdnia pryšłásia j swaim pa kudziéli,
- ↑ Wóźny, inačej hanaráł, — máły to čyn u Pólšy. Sud stáwiŭ woźnaha iz dróbnaj šláchty, katóraja miéła swoj kusók rallí.
- ↑ Zámak — byŭ to wialíki kámianny pałác, sa ŭsimi haspadárskimi prystrójkami: — jon, dla abaróny ad niapryjáciela, byŭ kámiannaju scianóju, ci wałam, sýpanym iz ziamli i astrakáołam umacówany, kruhóm, baš pójasam, abwiadzióny.
