(Tak sléduje)... nichtó tam ab to nia spiráusia
Dziele parádka, swajhó ŭsiak miésta dziaržáŭsia,
Kóžan taho parádka pilnawáŭ ŭ sarómie,
Bo pan świaciŭ abýčaj stáry ŭ swajóm dómie;
Naučáŭ jon zaŭsiódy wiékam maładziéjšych,
Kab šanawáli wialmóž, kabiét i staréjšych,
„Takim łádam“ hawarýŭ, „naród ćwiacié ŭ čéści,
„Zahínie jon, i naród prapadzié biez wiéści!“
I prywýkli k parádku swajakí i słužba;
Woś kali hość pryjedzie, áśli páńska družba
Nawiaścíć damók Sudźdzí, krychu tam pabudzie,
Prywýknie da parádku, maŭláŭ, jak u sudzie.
Karótká z bratáničam Sudźdzí prywitáńnia,
Daŭ jamu wažna ruku da pacaławánia,
I cmoknuŭšy ŭ hóławu, pryniáŭ wiélmi rády;
A choć nia dóŭhi réčy wioŭ, dziéle hramády,
Da iz sloz, bač, katóry rukawóm kantuša[1]
Abciór, widna jak lubiŭ pána Tadaŭša.
Ŭsio za dobrym Sudździóju z niŭ, łuhóŭ i bóru
Waróčałoś achwótna da páńskaha dwóru.
Blajučý kuča awiéc ŭ wulicu niasiécca,
Za jími tumán pyłu ŭ hóru staŭbóm ujécca;
Dálej hramáda cialíc z zwanóčkami skóra
Biažýć pabrýkujučý, hdzie stáła abóra;
Tam báčyš stáda kaniéj, što s prakósaŭ mčýcca,
Zwiarnuła da kaładcá, kab wady napicca;
Aswirže pry kaładcý skrypíć biez ustánku.
Sudździá, choć haściéj mnóha, prystáŭšy na gánku,
Usiudy kínie wókam, pry kaładcy stánie,
Pahladzić na abórku ásli ŭ dóbram stánie,
Dazóra tahó, słužkam, nikóli nia zrŭčyć,
Wiédaje jon, što páńska wóka kaniá tŭčyć.
- ↑ Kantŭš, — takoja ubráńnia dauniéj Palakí nasili; janó byłó wiélmi krasíwaja.
