A jak žáram twar panká abliłás rumiána,
Maŭláu s sónieńkam chmára sustréłasia zrána,
Sarómliwy paničók dałóńmi zakrýŭsia,
Dŭmaŭ štoś joj skazáci, tólka paklaníŭsia,
I daŭ ciáhu ŭ kutóčak, a dziéŭka dabyła,
Krýkam, hółas niaŭniátny, maŭláŭ štoś prysníła.
Spužáŭsia padarožny, hladź! — až ulaciéła
Paniénka, — tólki siérca krépka zakipiéła!
Sam nia znaŭ, ci s spatkánia takóha śmiajácca,
Ci rádawacca siércam, ásli dziwawácca?
Až tam i na chwalwárku naród dahadáŭsia,
Što nówy hość pad chóram páński prybadziáŭsia,
Kaniéj u stájniu ŭziáli, siéna, aŭsá dáli,
Wiédama, ŭ dóbrych panóŭ, ab parádak dbáli, —
Bo Sudździá nia rabíŭ tak, jak ciapiér bywáje,
Druhí ŭ karčmŭ haścínnych kaniéj atpraŭláje.
Kaliž strécić nia pryšłóś tut haściá nikómu,
Nia dúmaj, što služýli kiépska ŭ pánskam dómu:
Słúžki čakáli, pakúl pan Wójski[1] prybráŭsia,
A toj u sadzie ščýra wiačéraj zaniáŭsia;
Jon zastupaje pána, — i jak toj nia dóma,
Prynimajeć haściéj jon u páńska charóma;
(Wiédama, swaják pánski, pryjaciel at siérca,)
Jak zabáčyŭ jon haściá, paciáh u špancérce
Na chwalwárak, kab ŭ adziéžku niadziélnu prybrácca,
Bo nia dziéłaž tak hóściu lícha pakazácca.
Ránkam jaščé adziéžku sumiéŭ jon prymiérać,
- ↑ Wójski, — héta taki býŭ u Pólšy čyn. — Jak bywáła usiá šláchta wýciahnie próciu niapryjáciela, (što nazywáłaś tahdý paspalítaja rušéńnia) to jaho dziéłam byłó astawácca dóma baranić kabiét i dziaciéj i žurýcca ab ich dabró. U nas částa, dziéle gréčnasci, lŭdzie samawółna chryścili susiédau i znakómych jakimś čýnam, što paslá užé pašló u abýčaj.
