taki znaczók, áśli herb, taj użé i wieś jahó rod maniusia szláchcicam.
13) Kwastár Barnadýn; — woś jak barnadýnski zákannia májeć ni jákaha miéńnia, to jość u nich taki abýczaj szto adzin iz ksiandzou jéździć pamiéż dóbrych katolikau i prósić padajáńnia: — i tak adzín dajé awiéczaczku, druhí baraná, toj miérku, druhúju zbóża, chto szto móże. Tak janý na céły hod sabirájuć sabié na życció, dyj za dabradziéjau swaich szczýra mólacca Bóhu. —
14) Wajawáda, — wialíki czyn dauniéj u pólszy, nia raunújuczy ciapiér hubernátorski, da każýsia jaszczé bólszy. —
15) Padczászy, toż dauniéjszy czyn u pólszy. Padczászaho sýna maníli Padczászycam. Tak było i s druhími czynámi. —
16) Napalón, — byu to mohúczy Car prancúski. Jon u dwanádcatam hadú s wialíkaju síłaj szou na Maskwú, da basz ćwiórdaja zimá pamaraziła tu siłu, ledź jakajáś złýdnia wiarnúłasia damóu.
17) Markíz, Barón, to czyný zamórskija prancuzóu i miémcau. Dauniéj niékatoryje iz nászych panóu, májuczy bolsz hraszéj, jak rózumu, jéździli zá mara sztob kupláć hényje czyný, do i ciapiér, na biadú nászu, czásam róbiać to kiépstwa. —
