|
У хаце вучням не сядзіцца —
Прайшла ахвота ў іх вучыцца:
І сам дарэктар уздыхае,
На Мікалаўшчыну ківае,
У смутку нейкім часта ходзіць,
Аб доме гутарку заводзіць,
Пускае жарты міма вуха,
Яго ня цешыць саладуха,
Якая хлопцу падабалась,
Бо вельмі добра удавалась.
— Сказаць, ня кепска тут хлапчыне, —
Прамовіць часам гаспадыня, —
А ўсё-ж дамок свой моцна цягне,
І кожны к матцы сваёй прагне. —
Прышлось уважыць тут малому
І адвясьці яго да дому.
А вучні кніжкі пахавалі
І ўжо вялікадня чакалі.
Прышла вялікая субота,
Даўно прыпынена работа,
І ўжо пад-вечар сама хата
Была прылучана да сьвята:
Лагоднасьць, згода і павага
І вельмі сталая развага
Ўвесь гэты дзень тут панавалі,
І блізкасьць сьвята шанавалі
Старыя, дзеці і падросткі,
І шуму тут не падымалі,
|
