|
Мінула ночка. Дзень праз вокны
Зьнішчае цёмныя валокны,
На печ, у запек зазірае
І ночку з хаты выціскае,
У печы ўжо палаюць дровы,
І іх астатнія размовы
Так гучна, бойка застралялі,
Як-бы паны запалявалі.
Хлапцы памыліся рупліва,
І ўсе з дарэктарам пачціва,
Пасталі ў рад прад абразамі.
— Малецеся-ж вы… са сьлязамі!
Каб даў бог здольнасьці, ахвоты
Да вашай новае работы,
Панятнасьць добрую і памяць
Ўсё браць на розум вам і цяміць,
І каб да кнігі вас гарнула, —
Сказаў Міхал сыном прачула.
І хлопцы ў нейкім захапленьні
Пасталі раптам на калені
І так набожненька малілісь,
Што аб падлогу лбамі білісь.
— А па сьняданьні на навуку!
І не чакаць мне на пануку,
І самі знайце свой парадак,
Каб і да кніг, як да аладак,
Таксама дружна наляталі. —
Дарэктар, хлопцы — ўсе маўчалі,
|
