Гэта старонка не была вычытаная
Ідзе-цячэ ў хлапцоў размова —
І Яська зрэдка ўставіць слова,
Пра, сёе-тое распытае —
Размова, ладная, жывая!
Страхоў такіх тут наказалі,
Што ў Яські коленкі дрыжалі,
І ні завошта па вячэры
Ня сьмеў ён выйсьці вон за дзьверы:
А перад тым, як спаць лажыцца,
Ён мусіў к хлопцам паддабрыцца,
І хлопцы цёмнаю парою
Ішлі на двор з ім грамадою
І там стаялі, ня йшлі ў хату,
Пакуль з натурай меў расплату.
Затым ў запек йшлі і спалі,
Туды-ж і Яську яны бралі.
Ён у сярэдзіне лажыўся,
Ляжаў маўчком, не варушыўся,
Абы ня легчы толькі з краю:
— Бо я з вас коўдру пасьцягаю.
Якое-ж будзе вам тут спаньне? —
Казаў наш Яська ў апраўданьне.
|}
