cha, — źlacieů paśla ŭ kuźniu i staŭ kawać hłucha. Jakby na kamandu, pušča zaihrała: pieśni, kryk i homan słuchaǔ dzied Zawała.
|
Piesieńka. A ǔ bałocie, na kałodzie, |
Zwiarynaje carstwo.
Piataja dzie pušča, siem bałot jak projdzieš, — kaliś sprawiadliwy, carstwo źwieroŭ znojdzieš. Kožny źwier,
ci ptuška, kali śmierć pačuje, ciahniecca tudoju i ůžo tam dniuje i načuje. Tam jość i balnicy, kali chwor katory, hniozdy pucham słany i wyhodny nory. Baciany za babak, felčeram — lisica, doktaram — sam wožyk, słužkaju — sinica; piastuny za nianiak, łoś dziela paradku, babry pry budowie, a dzik — kala statku; miadźwiedź za siadziełku, kruki za śpiewakoŭ, świrna woŭk piłnuje, kab nie było braku świežaho lis miasa tudy dastaůlaje, rasamacha mlekam kubły naliwaje. Ziarno nosiać ptuški, čapli ciahnuć rybu, hałubki — wadzicy u swaju sialibu: udod u zasieki nasypaje bobu, a saroka — ziella na kožnu
chwarobu; z barsukami wydry u stoh sieno nosiać, kazły na chaǔturach z žonkami hałosiać. Staršynioju jastreb; pasłańcy — wawiorki lotajuć, piłnujuć ad zorki da zorki. Kožny źwier, ci ptuška, — tam jany pry čynie: musiać pracawaci až pakul nia zhinie. Adnej nie pryjmajuć tolki tam ziazulki, što sirot kidaje, zarekłasia lulki. Jość ješče budynak tam zusim asobny, dobra zbudawany, ciopły i azdobny; stydna i pryznacca, kaho tam chawajuć u takoj wyhodzie i biady nie znajuć: biez zuboǔ sabaku i kania kaleku!
