Старонка:Niezabudka. Pieršaja paśla lemantara čytanka (1918).pdf/35

Siwier.

Hej ty, siwier, nia dźmi!.. niepatrebien ty nam:
At pałudnia ciapłu s taboj chodu nima!
Choć-by raz biez ciabie zarunieć-by palam,
Choć-by raz u swoj čas adyjšła-by zima!
Ŭstrepianuŭsia-by duch ů čeławiečaj hrudzi,
Dy pazbylisia-b my mora tuhi i śloz.
Scichni, siwier, choć raz pa lasoch nie hudzi!
Na dalok akijan uciačy ty, maroz!

Kamu ciažej. Sani kažuć kaniu: — „Nam zimoj ciažka“. Kalosy kažuć: — „Nam letam ciažka“. A koń kaže: — „Mnie roŭna ciažka i zimoj i letam“.

Starec-hadawik.

Wyjšoŭ u pole starec-hadawik, pačaŭ starec rukawom machać, ptachoů na ziamlu wypuskać. U kožnaho ptacha pa čatyry kryły, ŭ kožnym kryle pa siami pior, kožnaje piaro z adnaho boku świetłaje, a z druhoha ciomnaje, i kožny ptach maje swajo asobnaje imia.
Machnuŭ starec-hadawik, i palacieli adzin za adnym try ptachi: pieršaho ptacha zwali śniežeń, druhoha — studzień, trejciaho ptacha — luty. Tchnuło na ziamlu ściužaj i marozam. Pazamierzali reki. Pakryłasia ziemla śnieham. Ludzi kažuć: zima pryjšła.
Machnuŭ starec-hadawik druhi raz, — i palacieli adzin za adnym try nowyje ptachi: pieršaho ptacha zwali — marec, druhoha ptacha — krasawik, trejciaho ptacha — maj. Tehnuło na ziamlu ciapłom. Sniahi rastajali, papłyli reki. Lasy, sienažaci i poli pazielanieli. Ludzi kažuć: wiesna pryjšła.
Machnuŭ starec-hadawik trejci raz, — i palacieli adzin za adnym try nowyje ptachi: pieršaho zwali čerwień, druhoha — lipień, trejciaho ptacha — žniwień. Horačo stało. Na sienažaciach, u harodach i sadoch usio