Uziali hości pa adnym smačnym jabłyčku, a prahłynuć nia mohuć: wielmi nie smačnyje. Stydna stało panu, zazławaŭ jon na zamorskuju raścinu i zahadaǔ jaje wyrwać i wykinuć won. Kali ahrodniki wyrywali bulboǔnik, jany ŭbačyli na kareńniach jaho kłubni i paprabawali ich spiačy. Klubni bulby byli smačny. Adzin ahrodnik skazaŭ heto panu. Pan zrazumieǔ swaju abmyłku, jak pajeŭ piačonaj bulby. Kali dawiedalisia ab hetym susiedzi, to śmiejalisia s taho pana. Ale s tych časoŭ u nas pa trochu pačali sadzić u harodach bulbu. Prostyje ludzi doǔhi čas bajalisia jeści bulbu. Inšyje kazali, što i sadzić jaje hrech i jeści hrech, što heto nie raścina, a čortawy jabłyki.
Zima.
Stała pamału ǔžo wosień kančacca, stała pawoli ziemla ścinacca, nastupiŭ choład, ptuška nia piśnie, zima nastanie, maroz paciśnie dy pa kaleni nawalić śniehu. Dastawaj tady sani, chawaj cialehu, ciahni sukonki ciopły s palicy, dastań kažuch, pašyj rukawicy.
Zimowyje miesiacy: Sniežeń, Studzień, Luty.
Kaladka. A kaladački, bliny ładački! Jak pryjšła Kalada z rešatom blinoů, dy z načwoj sačnioŭ, s kisialom, sytoj sa areškami!
Sčodraǔka. Ščodryk-bodryk, daj warenik, łyžačku kaški na wierch kaŭbaski! Hej-že darycie, nas nie marycie: karotki świtki, pamieźrli łydki, baćki kazali, kab my śpiešali… Maci kazała, kab kusok sała!
Starucha-zima.
Uzławałasia starucha zima: zadumała jana ǔsio žywoje sa swietu zžyć. Pierš napierš pačała jana da ptušak dabiracca: nadakůčyli jany jej swaim krykam i piskam!
