Pałažyŭ woŭk łapu i kaže: — „Kumka, padwiazi druhuju!“
— „Nu, to kładoŭ.“
Pałažyŭ woŭk druhuju lapu i prosicca:
— „Kumka, kumka, padwiazi trejciu“. I kładzie. A ŭrešci i ŭwieś uwaliŭsia.
— „Oj, wouče, ty taki sanki pałomiš.“ — Tut sanki treś i pałamalisia.
— „A što? ja kazała, što sanki pałomiš! Ciapier piłnuj sianej, a ja pajdu majstroŭ klikać“.
Uziała liska byčka i pajšła, a woŭk astaŭsia pry pałomanych sankach.
|
Dažynki. Zaściłajcie stały, ławy, |
Wosień.
Doůha ŭ chaci našyje braćcia ruki złažyŭšy siadzieli, bo, jak na zhubu, doždž liŭ, jak z łubu, liŭ praz čatyry niadzieli. Sonce zirnuło ŭsiu pawiarnuło pracu k wialikaj achwocie: łuh u prakosy kidajuć kosy, brabli i wiły ŭ rabocie. Žniejki na žniwie režuć skwapliwie, wijuć pierawiosły nie słabki, wiažuć snapami, walać radami, stawiać u metli i babki. Jšli daždžy, słoty, bury, hrymoty, — my sa ślezami ŭzdychali, woś i ničoha, źbiehła trywoha, — nowaho chleba pryždali.
Wosiennyje miesiacy: Wierasien. Kastryčnik. Listapad.
