Старонка:Niezabudka. Pieršaja paśla lemantara čytanka (1918).pdf/25

Pieśnia žniai.

Pat siarpom maim krywym
Žyto chutka hniecca.
Snop za snopam u rady
Pokładam kładziecca.
Nie bajusia śpieki ja,
Sonca ahniawoha
I nia čuju, što balać
Ruki, kryž i nohi.
Pot lijecca ručajkom,
Smaha zabiraje;
Ja-ž wiasiołaja ŭsio žnu,
Žnu dy patpiewaju.
Čas paśpiešna tak lacić —
Skora wiečer budzie,
I ja niwačku swaju
Tak dažnu, jak ludzi,
Dy paśpieju mo ješče
U snapy źwiazaci…
Och, lublu-lublu ja
Swajo žytco žaci…

Zahadki: 1) Maleńki, harbacieńki, ůsio pole pierabieh. 2) Na niebie bialeje, świecić, a nia hreje. 3) Jak śnieh bialeńki, jak miod smačnieńki, jak kamień ćwiardy… Ci zhadaješ ty?^[1]

Ranicaj.

Jak ty mnie mił uschod rumiany i dziŭny blesk twaich lučoŭ i bieły łuh rasoj zasłany i sonny šept baroŭ, lasoŭ!
I luba mnie hladzieć na pole, dzie kołas hniecca da ziamli, dzie radaść jasnaja i wola kruhom ŭsio čysta abniali!
I luba mnie ŭzhlanuć na wiosku, dzie čucien hołas mužykoů!.. Toj ładzić woz, tam jdzie zdaloku hramadka cichaja kascoŭ.
Pastuch chlawy ŭžo atčyniaje, waroty žałasna skrypiać, karoŭ na pašu wyhaniaje, awiečki kučkaju stajać.
A pieśni ptušak hałasista wiasielać łuh, zialony les, dy sonce jasnaje ahnista hladzić prywietna s pad niabies.

1. ¹) Sierp. ²) Miesik. ³) Cukar.